به نقل از «همشهری آنلاین»

رقص یک گربه این فیلم را به حاشیه کشاند | از ترلان پروانه قع امید کرده‌ام

تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۱۱۴۳۳

به گزارش همشهری آنلاین، سیدجواد هاشمی تهیه‌کننده و کارگردان سینما با اشاره به پروژه‌هایی که در دست دارد، گفت: با توجه به اینکه تاریخ صدور پروانه نمایش فیلم سینمایی «جزیره فضایی» مدتی پیش به پایان رسیده بود، دوباره درخواست تمدید پروانه نمایش کرده‌ام اما تا امروز پاسخی در این مورد دریافت نکرده‌ام. در واقع منتظر هستم تا بعد از دریافت پروانه نمایش مجدد، این فیلم را اواخر تابستان اکران کنم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او ادامه داد: همچنین به دنبال دریافت پروانه ساخت فیلم «شهر گربه‌های ۲» هستم تا بتوانم هرچه سریع‌تر آن را نیز برای اکران آماده کنم. البته همانند گذشته و با اطلاع به مسئولان ارشاد، فیلم‌های خود را به دلیل اینکه بتوانم بخشی از مشکلات اقتصادی سینمای کودک را جبران کنم، در ۲ قسمت فیلمبرداری کرده‌ام، در این میان بخش‌هایی از فیلم مانند ویژوال، صداگذاری و یا موسیقی باقی مانده است.

هزینه‌های پس تولید فیلم ۱۰ برابر شده است

این کارگردان سینما با اشاره به اینکه در حال حاضر هزینه‌های پس تولید برای یک فیلم ۱۰ برابر شده است، به شرایط اقتصادی سینما اشاره کرد و گفت: وقتی مردم به رستوران می‌روند به عنوان مثال برای هر پرس غذا ۳۵۰ هزار تومان هم پرداخت می‌کنند، در حالی که با پول یک پرس چلو گردن ۱۰ نفر می‌توانند سینما بروند. عجیب‌تر این است که هنوز می‌گویند پول بلیت سینما گران است، در چنین شرایطی من به‌عنوان یک تهیه‌کننده با افزایش این چنین قیمت‌ها چه کار باید کنم؟

او توضیح داد: فکر می‌کنم چنین فضایی با هدف سخت کردن شرایط برای تهیه‌کننده بخش خصوصی است تا عطایش را به لقایش ببخشد و دیگر فیلم نسازد و در نهایت فیلم‌هایی با نگاه و رویکرد دولتی ساخته شود، آن وقت است که دیگر بازگشت سرمایه اهمیتی ندارد. چرا که یک نگاه عاقلانه نشان می‌دهد اگر برای یک فیلم سینمایی ۱۰ میلیارد تومان هزینه کرده باشیم، حتی بعد از گذشت یک سال و نیم، ۵۰ میلیارد تومان هم بفروشد باز هم تهیه‌کننده از نظر اقتصادی ضرر می‌کند.

هاشمی با اشاره به این که بعد از اکران فیلم سینمایی «شهر گربه‌ها» همه به او تبریک گفته‌اند که این فیلم در جدول فروش جزو ۶ فیلم اول سال ۱۴۰۰ بوده است، گفت: می‌گفتند این فیلم از فیلم‌هایی چون «درخت گردو» و یا «خورشید» فروش بیشتری داشته است، اما کسی نمی‌داند با مجموع فروش شبکه نمایش خانگی، بازهم نتوانستم هزینه فیلم را باز گردانم، آن هم هزینه فیلمی که بیش از ۲ سال قبل از اکران ساخته شده بود. اگر بخواهد ساده بگویم در پروسه تولید این فیلم یک ویلا فروخته‌ام ۵۰۰ میلیون تومان، اما این ویلا امروز ۱۴ برابر قیمت پیدا کرده است. یعنی فیلم من باید ۱۴ برابر می‌فروخت تا بتوانم همان ارزش پول ۲ سال قبل خود را به دست بیاورم.

تنگ‌نظری برای نابودی سینمای خصوصی

او توضیح داد: چگونه ممکن است به عنوان یک تهیه‌کننده ۱۴ برابر ضرر کنم اما بلیت مثلاً یک و نیم برابر شده باشد؟ به همین دلیل ساخت فیلم غیردولتی برای اصحاب هنر تصویر اصلاً صرف نمی‌کند و این یعنی یک اتفاق برنامه‌ریزی شده برای نابودی سینمای خصوصی، در حالی که اصل ۴۴ قانون اساسی می‌گوید بخش خصوصی باید تقویت شود، این در حالی است که اصلاً هیچ اتفاقی به خصوص برای سینما رخ نداده است. در حال حاضر خنده‌دارترین اتفاق این است که شهر پر است از بیلبوردهای تبلیغی سریال تلویزیونی و این یعنی سینما برو جلو لنگ بنداز! نمی‌دانم چنین اتفاق‌هایی هنرنمایی است یا زورآزمایی. آخر به چه قیمتی زورآزمایی با این سینمای مفلوک می‌کنند که یک سینماگر نتواند در تلویزیون تبلیغ کند، چرا که باید فیلمی بسازد که تلویزیون دوست داشته باشد؟

کارگردان فیلم «تورنادو» تاکید کرد: سینمای خانگی را هم که از سینماگران می‌گیرند و تلویزیون برای آن عرض‌اندام می‌کند، خب بهتر است اسم آن را بگذارند تلویزیون خانگی؛ چرا باید اینقدر به سینما توهین کرد؟ چنین اتفاق‌هایی یعنی یک دایره‌ای از تنگ نظری برای نابودی سینمای خصوصی به ‌وجود آمده و سینماگران نیز در چنین شرایطی مجبور هستند سر تعظیم فرود بیاورند، چرا که یا باید بروید «دینامیت» بسازید که هم خطوط قرمز را رد کنید و هم در آن حشو به وجود بیاورید! البته این را هم باید بگویم که آقای اطیابی مجبور است در فیلم خود چیزی بگوید که ۴ نفر بیشتر به سینما بروند و بعد با فیلم مبارزه می‌کنند. یا کارگردان دیگر مجبور است «گشت ارشاد» بسازد تا در نهایت یک طیف دیگر درباره آن حرف بزنند.

او در پاسخ به این پرسش که با توجه به حواشی اکران «شهر گربه‌ها» آیا تغییراتی در تولید قسمت دوم این فیلم اعمال شده و یا برای دریافت پروانه ساخت ممیزی‌هایی به آن وارد شده یا خیر، توضیح داد: نمی‌توانم در حال حاضر برای قسمت دوم «شهر گربه‌ها» قضاوتی داشته باشم، اما باید این را بگویم مشکلی که برای «شهر گربه‌ها» یک به وجود آمده بود، بخش‌های موسیقی و رقص در فیلم بود، متاسفانه کسانی فیلم را قضاوت کرده بودند که اصلاً فیلم را ندیده و فکر کرده بودند که آن گربه‌ای که رقصیده، زن است در حالی که این گربه مرد بود و متاسفم که بیانیه‌ای هم در این ‌باره امضا کرده و بعد هم عذرخواهی نکردند.

او ادامه داد: در واقع این روزها قضاوت‌ها راحت شده و باعث شکل‌گیری برخی از حواشی و اتفاقات می‌شود، به هر حال باید بگویم در «شهر گربه‌ها» ۲، صحنه‌های موسیقی آن کمتر بوده و حتی سعی کرده‌ایم نسبت به قسمت اول، بیشتر به خانواده فکر کنیم که شاید خانواده‌ها از این طریق فرزندان خود را به سینما بیاورند. متاسفانه شرایط تولید به گونه‌ای است که کار را برای خانواده بسازیم و همین مساله باعث می‌شود که کمی از بچه‌ها فاصله بگیریم، تا خانواده‌ها نیز به بهانه دیدن این فیلم به سینماها بروند.

هاشمی در ادامه درباره دیگر فعالیت‌های خود هم گفت: در گذشته، پیش تولید سریال «پیشونی سفید» را آغاز کرده بودم که به دلیل مشکلات اقتصادی پیش تولید آن متوقف شد و در حال حاضر تلاش می‌کنم تا پیش تولید این سریال را دوباره شروع کنم تا بتوانم آن را برای کودکان تولید کنم.

از ترلان پروانه قطع امید کرده‌ام

او در پاسخ به این سوال که آیا در این سریال همچنان ترلان پروانه نقش پیشونی سفید را بازی می‌کند یا خیر، بیان کرد: کاملاً از ترلان پروانه برای حضور در این فیلم قطع امید کرده‌ام، نه او تمایل به حضور در این پروژه را دارد و نه ما تمایلی به ادامه حضور او در این پروژه داریم، چرا که ترلان دیگر بزرگ شده و به نظر می‌آید مناسب این نقش نیست. در واقع گریم پیشونی سفید برای بچه‌ها جذاب است، به همین دلیل باید آهویی بسازیم که آن گریم را داشته باشد. البته ما نمی‌توانیم بازیگران نقش‌هایی مانند عجوزه، گرگ و یا روباه را تغییر دهیم، اما «پیشونی سفید» با آن گریم قابل تغییر است.

این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: تاکید می‌کنم با توجه به این که نوشته‌های من، ضعف‌های اصلی من در فیلم‌هایم است و خود نیز به این ضعف اعتراف می‌کنم، به همین دلیل سریال «پیشونی سفید» را حمزه صالحی و کریم خودسیانی نوشته‌اند و خودم تنها یک بازنویسی مختصر داشته‌ام و قول می‌دهم بهترین سریال تاریخ سینمای کودک را تولید کنم، پروژه‌ای که نمونه آن تا امروز در ایران ساخته نشده است.

او بیان کرد: در حال حاضر، پیشنهادهای زیادی برای بازیگری دارم اما به دلیل مشغله کاری که دارم نمی‌توانم نقش‌های طولانی را بازی کنم. اما در این میان نقش‌های کوتاه و با هویت را دوست دارم و یا اگر قرار است نقشی طولانی بازی کنم بهتر است که یک نقش با هویت با یک کارگردان و نوشته خوب باشد. البته من بیشتر از هر کسی دوست دارم که تولید کنم.

هاشمی در پایان درباره حرفه بازیگری خود گفت: همچنان بازی در نقش اسوه‌ها و اسطوره‌های دفاع مقدس من را هیجان‌زده می‌کند، اما اگر بخواهم مردم را هیجان‌زده کنم باید همچنان نقش‌های منفی بازی کنم.

۱۲۲ میلیارد تومان عایدی یک فصل از سینمای ایران | گیشه در دست یک پرونده واقعی تجاوز گروهی

جشنواره فجر شبیه مجلس ترحیم بود | جریان دولتی می‌خواهد سینما را نابود کند | موقعیت مهدی کپی ایستاده در غبار است

کد خبر 688353 منبع: مهر برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران فیلم و سریال ایرانی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: کارگردانان سینمای ایران خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران فیلم و سریال ایرانی ترلان پروانه پیشونی سفید حال حاضر شهر گربه ها تهیه کننده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۱۱۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زور سرمایه به هنر نمی‌رسد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این بخشی از سخنان نایب‌رئیس هیئت‌مدیره نماوا درباره اهالی سینماست که در چند روز گذشته واکنش‌های بسیاری در پی داشت. اظهاراتی که پس از واکنش تعدادی از اهالی سینما با پاسخ و عذرخواهی روابط عمومی این پلتفرم همراه بود. اما این پاسخ، جواب قانع‌کننده‌ای برای اهالی سینما نیست. در این میان واکنش گسترده صنوف خانه سینما به این اظهارنظر توجه‌برانگیز شد و هرکدام در بیانیه‌هایی جداگانه خواستار رسیدگی به این موضوع شدند و روابط عمومی خانه سینما هم اعلام کرد هیئت‌رئیسه این نهاد، بررسی موضوع سخنان این پلتفرم را به شورای صیانت خانه سینمای ایران ارجاع داده و در این شورا، درباره آن تصمیم‌گیری خواهد شد. اما به همین بهانه با همایون اسعدیان، کارگردان و تهیه‌کننده سینما، نگاهی کلان‌تر به گسترش پلتفرم‌ها داشتیم و میزان دغدغه‌مندی آنها در حوزه فرهنگ را واکاوی کردیم و در ادامه شرایط حضور هنرمندان در پلتفرم‌ها را بررسی کردیم که آیا در شرایطی که سینما در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد، این پلتفرم‌ها هستند که در اولویت فعالان سینما قرار گرفته‌اند؟ گفت‌وگوی روزنامه شرق را در ادامه می‌خوانید:

چند روزی است صحبت درباره اظهارات نامناسب یکی از مدیران ارشد یکی از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی واکنش‌های زیادی بین اهالی سینما داشته، فارغ از جنس ادبیات مطرح‌شده که حتما جای نقد دارد، بد نیست به این بهانه نگاهی به گستردگی شبکه نمایش خانگی و اقبال به این پلتفرم بین اهالی سینما و مخاطبانش داشته باشیم. پلتفرم‌ها هم‌زمان با دوران کرونا در ایران به سرعت میان مخاطبان فراگیر شدند و هنرمندان زیادی جذب کار در این حوزه شدند. فکر می‌کنید این مدیوم مسیر درستی را در این چند سال طی کرده است؟

ابتدا باید اشاره کنم باورم این است که حرف‌های این مدیر محترم شاید عامدانه نبوده. شاید روی بیان کلماتش دقت نکرده است. نمی‌خواهم قضاوتی داشته باشم و ماجرا را صفر یا صد ببینم. انتظار همه ما این است، افرادی که در این سطح مدیریتی قرار می‌گیرند و در هیئت‌مدیره یک پلتفرم عظیم هستند، کافی بود اشاره کنند که بعضی از تهیه‌کنندگان یا بازیگران به تعهدشان یا اخلاقیات پایبند نیستند. در این صورت نه‌تنها کسی ایرادی نمی‌گرفت، بلکه تأیید هم می‌کرد. تصور ما هم این نیست که جامعه منزهی هستیم. جامعه سینما مثل تمام مشاغل دیگر طبعا ضعف‌ها یا قوت‌هایی دارد. من هم خیلی خوب می‌دانم برخی از دوستان تهیه‌کننده یا بازیگر ما در ارتباط با پلتفرم‌ها بدرفتاری‌ها یا بداخلاقی‌هایی داشته‌اند و این حق طبیعی یک مدیر است که از این ماجرا گله‌مند باشد. همین‌طور که ممکن است برخی از دوستان ما هم وقتی پای پول وسط می‌آید هرکاری بکنند. ولی وقتی این جملات به همه اهالی سینما تسری پیدا می‌کند، دیگر مورد صنفی است و باید شأن حرفه‌مان را در نظر بگیریم و موظف هستیم از آن دفاع کنیم. صنوف و هیئت‌مدیره خانه سینما همگی به این ماجرا واکنش نشان دادند و این حرف‌ها بار حقوقی داشت.

البته مجموعه نماوا عذرخواهی کرد. خودم در چند سال گذشته تنها پلتفرمی که با آن کار کردم نماوا بوده و مشخصا از مدیریت نماوا آقای میرطاووسی جز رفتار محترمانه چیز دیگری ندیدم وگرنه مجدد با این پلتفرم کار نمی‌کردم. این نبوده که من با این پلتفرم پدرکشتگی داشته باشم و از این جهت واکنشی نشان بدهم. اما واقعیت این است که جهان آینده، جهان تصویر و وی‌اودی‌هاست. ما الان دو، سه پلتفرم خوب داریم و همین‌طور روز به روز به تعدادشان اضافه می‌شود. بخش عظیمی از تأمین مالی اهالی سینما و تصویر در آینده از طریق همین پلتفرم‌ها خواهد بود. نه اینکه سینما از بین خواهد رفت، در سینما تعداد محدودی فیلم ساخته می‌شود و تعدادی از اعضا در آن کار می‌کنند، اما حجم کاری‌ای که این پلتفرم‌ها برای اهالی سینما ایجاد می‌کنند، قابل مقایسه با تولید فیلم نیست. در دو سال کرونا اگر پلتفرم‌ها نبودند واقعا اهالی سینما وضعیت بدی پیدا می‌کردند، چراکه در آن مقطع فقط پلتفرم‌ها بودند که سریال می‌ساختند و طی دو سال اگر اشتباه نکنم چیزی حدود ۳۴ سریال توسط دو پلتفرم تولید شد. ما باید از ورود این سرمایه‌ها به این عرصه استقبال کنیم. به‌شخصه وقتی متوجه می‌شوم یک پلتفرم تازه به جمع پلتفرم‌ها اضافه می‌شود، خوشحال می‌شوم. می‌دانم سرمایه زیادی پشت آن است و دیگر بحث ساخت یک فیلم نیست. بحث صدها میلیارد سرمایه است. نه تنها باید استقبال کنیم، بلکه باید تلاش کنیم بمانند، ریشه بدوانند و بتوانند خوراک فرهنگی برای اقشار مختلف مردم فراهم کنند. اما طرف دیگر باید برای دوستانی که صاحب سرمایه هستند مواردی تعریف شود. می‌دانیم که سرمایه، قدرت می‌آورد و قدرت سرمایه آن‌قدر زیاد است که برخی فکر می‌کنند می‌توانند هر گونه رفتاری داشته باشند. باید این را در نظر گرفت که این قدرت سرمایه در عرصه فرهنگ و هنر بدون تعامل با اهالی فرهنگ و هنر موفق نخواهد بود و قطعا در این رودررویی سرمایه شکست می‌خورد. همین‌طورکه در رودررویی صداوسیما با هنرمندان، صداوسیما مخاطبش را از دست می‌دهد و اگر هنرمندانی که می‌توانند مخاطب را جذب کنند و بین مردم ریشه دارند و مخاطب دارند، با صداوسیما قهر کنند، بازنده صداوسیما است. این اتفاق می‌تواند دقیقا برای پلتفرم‌ها هم تکرار شود. اگر دچار این باور شوند که قدرت سرمایه است و اگر پول بدهید، هنرمندان همه کاری می‌کنند، قطعا اشتباه بزرگی می‌کنند. واقعیت هم این است که تا به امروز چنین رفتارهایی از مدیران پلتفرم‌ها ندیده بودیم. ممکن است در ذهنیتشان این باور وجود داشته، اما حداقل به این شکل بیان نشده بود. عذرخواهی و پوزش‌خواهی نماوا را در آن بیانیه به فال نیک می‌گیرم. یعنی فکر می‌کنم خود دوستان هم در مجموعه مدیریتی آنجا این نگاه را قبول ندارند و نمی‌پسندند. ظاهرا منظورشان یک پروژه بوده، ولی من فکر می‌کنم هیجان‌زده شده‌اند و همه ما را به یک چوب زده‌اند و طبیعی هم بود چنین واکنش‌هایی را از سمت هنرمندان در پی داشته باشد.

در بین صحبت‌ها به وضعیت نابسامان سینما اشاره کردید. می‌دانیم که دست‌کم در دو سال گذشته رونق گیشه سینما تنها با تعداد اندکی فیلم آن هم از جنس کمدی اتفاق افتاد و در این شرایط بسیاری از اهالی سینما تمایلی به حضور در این عرصه ندارند و بخشی از این دلزدگی، ظاهرا تک‌صدایی یا واگذاری عرصه به ساخت فیلم‌های کمدی در سینماست.

صحبت‌کردن درباره سینما با صحبت‌هایی که شما اشاره کردید کمی پیچیده است. ما در دو سال گذشته و مشخصا سال گذشته از جهت گیشه رونق خوبی را تجربه کردیم. اما این رونق محصول نهایتا پنج فیلم بود. صاحبان سالن‌های سینما خوشحال هستند، چون در واقع توانستند ضرر دوران کرونا را جبران کنند و این تعداد فیلم کمدی برای آنها سودده هم بوده است. اما پنج فیلم کلیت سینما نیست. ما نمی‌توانیم خوشحال باشیم که چهار فیلم ۸۰۰ میلیارد فروخته‌اند و در کنارش مثلا ۵۰ تا فیلم روی هم ۲۰۰ میلیارد فروخته‌اند. این یعنی ضرر سینما. بحثم فقط فیلم اجتماعی نیست. فیلم‌های عاشقانه، پلیسی، معمایی را هم از دست دادیم. از ژانرهای دیگر غافل شدیم.

البته بخشی از انتقادها از سمت فیلم‌سازان در یکی، دو سال گذشته به‌دلیل ندادن پروانه ساخت به فیلم‌های اجتماعی است.

اینجا نمی‌توانیم یک جا را مقصر بدانیم و بگوییم که اگر اینجا درست رفتار می‌کرد، همه‌چیز درست پیش می‌رفت. اگر بگوییم شورای پروانه ساخت سختگیری می‌کند، جواب آنها هم این است که کدام کارگردان نامی ما فیلم‌نامه داده و ما رد کرده‌ایم؟ موضوع اینجاست که فیلم‌نامه‌ای ارائه نمی‌شود. باید بررسی کنیم چرا فیلم‌نامه به شورای پروانه ساخت ارائه نمی‌شود؟ از طرف دیگر، هزینه تولید فیلم به شدت بالا رفته است. یک فیلم با کمترین هزینه در شرایط فعلی، حداقل ۲۵ میلیارد تومان هزینه دارد و این یعنی۷۰، ۸۰ میلیارد تومان فروش برای اینکه بتواند به پولش برسد. تنها فیلم‌هایی که فروش بالای نوروز را به خودشان اختصاص دادند، فیلم‌های کمدی بودند. فیلم‌هایی در ژانرهای دیگر مثل «بی‌بدن» یا «مست عشق» با وجود اینکه مخاطب دارند، بعید می‌دانم به فروش فیلم «تمساح خونی» برسند و اگر فیلم‌های دیگر در گیشه پاسخ‌گو نیستند، به این دلیل است که هزینه تولید بالا رفته. این هزینه تولید چطور بالا رفته است؟ یک بخش از آن شرایط کشور است و تورم وحشتناکی که به‌خاطر آن همه چیز بالا رفته. دستمزد بازیگران به شدت بالا رفته است. اتفاقا در این موضوع پلتفرم‌ها مقصر هستند. همین افرادی که امروز به بازیگران حمله می‌کنند، خودشان برای اینکه مخاطبان بیشتری جذب کنند، بازیگران مطرح را جذب کردند و دستمزدهای عجیب و غریب پرداخت کردند. یک بار تلویزیون سال‌ها قبل این کار را انجام داد و یک جهش در دستمزدها ایجاد کرد. در چند سال گذشته هم پلتفرم‌ها این کار را انجام دادند و هزینه‌ها را در سینما بالا بردند. بازیگران در سریال حیرت‌انگیز دستمزد می‌گیرند و طبیعتا برای یک فیلم سینمایی پرداخت رقم‌های بالا به بازیگران ممکن نیست. اما موضوع مهم این است که تحولاتی در کشور اتفاق افتاده که این تحولات جامعه ما را ۱۰ پله جلو برده است. خیلی از فیلم‌سازان ما دچار سردرگمی هستند. فیلم‌نامه‌ای که دو سال پیش برای آنها جذاب بوده، امروز حس می‌کنند موضوعیت ندارد. جامعه آن‌چنان دچار تحول شده که عملا فیلم‌سازان را سردرگم کرده است. اگر بسیاری از فیلم‌سازان ما فیلم‌نامه به شورای پروانه ساخت نمی‌دهند، به این دلیل است که نمی‌دانند باید چه کار کنند. اگر نتوانیم توقع فرهنگی مردم را برآورده کنیم، شکست می‌خوریم. نمی‌دانیم چه چیزی بسازیم که پاسخ‌گوی زمانه ما باشد و این یک معضل دیگر است.

پس فکر نمی‌کنید در این شرایط پلتفرم‌ها در مقابل سینما ایستاده‌اند.

من معتقد نیستم سینما در مقابل پلتفرم‌ها از بین رفته است. سینما تبدیل می‌شود به یک مراسم. تبدیل می‌شود به یک ضیافت. فردی که از خانه بیرون می‌آید و هزینه می‌کند و سینما را انتخاب می‌کند، تمایل به دیدن فیلم مفرح در سینما دارد. در شرایطی که حال روحی و اجتماعی مردم خوب نیست و مرتب داریم با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم، مخاطب سینما این زمان را برای دیدن فیلم کمدی صرف می‌کند. برای اینکه دو ساعت حواس مخاطب به چیز دیگری غیر از مشکلاتی که روزمره با آن دست و پنجه نرم می‌کند پرت شود.

حالا اگر همین دو ساعت، دردهای خودش را در فیلم هم ببیند قطعا سینما برایش وسوسه‌انگیز نیست. ما قبلا هم این وضعیت را داشتیم. هر وقت شرایط روحی و روانی جامعه خوب بوده فیلم‌های اجتماعی خیلی خوب پاسخ داده و درست در شرایطی که وضع روحی جامعه بد است اتفاقا فیلم‌های اجتماعی جواب نمی‌دهد. اصلا باور نمی‌کنم که این فیلم‌های کمدی ما باعث شده فیلم‌های اجتماعی فروش نرود. فیلم‌های جدی ما در غیاب فیلم‌های کمدی همین‌قدر فروش می‌رود. چون اساسا تمایل برای دیدن آن فیلم‌ها وجود ندارد. واقعیت این است سال گذشته فیلم‌هایی که در جشنواره دیدم یک شکست سنگین برای فیلم‌های جدی خواهد بود. نمونه‌اش را در هفت، هشت فیلمی که در عید اکران شد دیدیم. به جز فیلم «تمساح خونی» و «بی‌بدن» باقی فروش‌ها شکست خورده‌اند. نمی‌توانم بگویم این میان مقصر «تمساح خونی» است. امسال هم تا آخر سال هفت، هشت فیلم کمدی داریم که سالن‌داران از فروش این فیلم‌ها راضی خواهند بود. اما این کلیت سینما نیست. کلیت سینما در معرض خطر است.

۲۲۰۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900027